چه چیزی به درد یک سفر جادویی می‌خورد؟

اگر کسی همین الان از شما بخواهد یک نیمکت بزرگ و سنگین را سه‌سوت برایش جابه‌جا کنید، چه می‌کنید؟ اگر از آن دسته بچه‌های ورزشکاری قوی باشید که سریع آستین بالا می‌زنند، مثل پهلوان‌ها جلو می‌آیید، نیمکت را می‌گیرید و با یک حرکت آن را بلند می‌کنید. اما اگر کمی بخواهیم جالب‌انگیزتر نگاه کنیم، چی؟ مثلا به نظرتان ممکن است کسی با چشم‌هایش بتواند یک نیمکت را جابه‌جا کند؟ می‌گویید نه؟ اگر می‌گویید نه، حتما تا حالا رمان «ماتیلدا» را نخوانده‌اید!

داستان از این قرار است که ماتیلدا در یک روستای کوچک به دنیا می‌آید. همه چیز خیلی عادی پیش می‌رود تا اینکه دختر بچه داستان ما توانایی‌های عجیبی از خودش نشان می‌دهد. مثلا یک‌دفعه در سه‌ماهگی شروع به حرف زدن می‌کند. یا کمی بعد، وقتی یک سال و نیم دارد، خواندن و نوشتن را یاد می‌گیرد؛ آن هم تنهایی! آن هم از دفترچه راهنمای استفاده یک جاروبرقی که مادرش تازه خریده است. کمی بعد، ماتیلدای چهار ساله یک جای جادویی پیدا می‌کند: کتابخانه! درست همین موقع، یک سفر هیجان‌انگیز شروع می‌شود. او با کتاب‌ها دور دنیا را می‌گردد؛ از اقیانوس‌های آبی و پرعمق گرفته تا کوه‌ها و دره‌های پرشیب و بیابان‌های خشک و بی‌آب‌وعلف با کاکتوس‌های سبز.

ماتیلدای قصه ما هم در هفت‌سالگی به مدرسه می‌رود. مثل همه شما وقتی تازه به مدرسه می‌روید، او هم پر از سوال است و همه چیز برایش تازگی دارد. اما یک چیز این وسط اشتباه است! یک مشکل خیلی بزرگ وجود دارد: مدرسه خبری از دنیای جادویی کتابخانه نیست. آنجا فقط جدول ضرب است و مشق نوشتن و یک خانم مدیر که همیشه بچه‌ها را دعوا می‌کند. چرا؟ چرایش را من نمی‌دانم! بدشانسی دیگر ماتیلدا این است که در خانه هم همین خبر است. پدر و مادرش هرکدام درگیر کار خودشان هستند و نظرشان این است که او به‌جای کتاب خواندن، باید تلویزیون ببیند. اینجاست که یک فکر به ذهن ماتیلدا می‌رسد؛ یک فکر عجیب و غریب که تمام داستان را تغییر می‌دهد.

اگر دارید فکر می‌کنید ربط نیمکت تکان دادن (که اول برایتان گفتم) به داستان ما چیست، حق دارید! کمی بی‌ربط به نظر می‌رسد. البته تا قبل از خواندن این کتاب!

رمان «ماتیلدا» نوشته رولد دال به درد بچه‌هایی می‌خورد که کنجکاوی‌شان قلقلکشان می‌دهد؛ یعنی همه چیز برایشان تازگی دارد و سوال‌برانگیز است. اگر هم دنبال یک سورپرایز درست و حسابی می‌گردید، باید بگویم این کتاب برای شما نوشته شده!

یک چیز دیگر در پایان بگوییم: اینجا قرار است ما بنویسیم و شما بخوانید و به ما جواب بدهید. خیلی برایمان هیجان‌انگیز است وقتی بفهمیم یکی از شما کتاب‌هایی را که معرفی کرده‌ایم خوانده و نظرتان را برایمان نوشته است. پس برایمان بنویسید، ما هم می‌خوانیم و برایتان می‌نویسیم. تا معرفی یک کتاب دیگر، فعلا خداحافظ!